Stamppotreisje
Gewoonlijk maken we elk jaar wel een snert-of stamppotreisje. Dit jaar doen we ze gewoon allebei. Hoewel de reis in maart op zich niet ‘snert’ was, maakten we toen het snertreisje.
Nu was dus op 30 oktober het stamppotreisje aan de beurt. Met een volle bus met koorleden en ‘supporters’ vertrokken we uit Zwolle en via een kleine omweg kwamen we in Zwartsluis, waar de koffie met cake op ons wachtte.
We zaten ruim in de tijd en de chauffeur bracht ons via Genemuiden door de Mastenbroeker polder naar Ens. Onderweg konden we genieten van het Hollandse landschap en het heerlijke zonnetje.
In Ens stond de stamppot klaar, naar keuze boerenkool of zuurkool of allebei. We lieten het ons goed smaken. Ondertussen vlogen de grapjes en plagerijtjes over de tafel, al met al een gezellige boel.
Nadat de stamppot op was, was de dag nog niet voorbij. Het volgende doel was Urk. Op Urk moesten we een eindje lopen van de haven naar het Oude Raadhuis. Daar is nu een museum in gevestigd over Urk. Hoe kan het ook anders! Er werd ons aangeraden eerst naar de filmzaal te gaan waar een film draaide over de visserij, waarmee Urk nauw verbonden is. Daar werden we onthaald met koffie en een Urker ‘dikkerdje’, een kleine gevulde koek, maar extra dik.
Na de film bekeken we de rest van het museum. Er waren diverse schepen te bewonderen, op schaal gemaakt en waar heel wat uurtjes in zitten. Verder waren er klederdrachten te zien en een maquette van Urk. Er was ook een vooronder te zien van een visserschip. Bepaald niet groot en daarin smalle kooien.
Het is altijd wel een vroom volkje geweest, want een rijm op de kooi wijst naar Micha 6:8. Daarin staat: ‘Hij heeft u bekend gemaakt, o mens, wat goed is en wat de Heere van u vraagt: niets anders dan recht te doen en getrouwheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God’.
Na alles bekeken te hebben wandelden we door een nog steeds zonnig Urk terug naar de bus.
In het licht van de ondergaande zon reden we terug naar Zwolle. Een gezellige dag was ten einde.
